Από τις 26 έως τις 30 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στις  αθλητικές  εγκαταστάσεις του «Ατέρμωνα» στο Κιλκίς το  «Προπονητικό camp  αγοριών γεν.>1-1-1999 & κοριτσιών γεν.>1-1-2000». Από τον Οκτώβριο του 2013 ξεκίνησαν οι προπονήσεις των αθλητών αθλητριών από 27 περιφερειακούς ομοσπονδιακούς προπονητές (Π.Ο.Π), οι οποίοι κατέγραψαν με απλές αθλητικές μετρήσεις 291 αγόρια και 550 κορίτσια. Με βάση τις αθλητικές μετρήσεις, τις εισηγήσεις των Π.Ο.Π.  και την εκτίμηση των ομοσπονδιακών προπονητών επελέγησαν 45 αγόρια και 72 κορίτσια για να συμμετάσχουν στο προπονητικό camp. 117 αθλητές & αθλήτριες  από την Αθήνα, τη Χαλκίδα, τη Θεσσαλονίκη, το Σουφλί, την Ορεστιάδα, την Αλεξανδρούπολη, τη Δράμα, τη Σουρωτή, τη Χαλάστρα, τον Πολύγυρο, τη Χρυσούπολη, την Κομοτηνή, τις Σέρρες, την Κατερίνη, τη Λάρισα, τις Φέρρες, τη Βύσσα, την Ηγουμενίτσα, την Πρέβεζα, την Κόρινθο, την Πτολεμαΐδα, τα Τρίκαλα, την Πάτρα, την  Καλαμάτα, το Ρέθυμνο, το Άργος, τον Πειραιά, την Κοζάνη, την Αίγινα, την Αμαλιάδα, την Κω, τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, τα Χανιά, το Ηράκλειο, τη Βέροια, τα Γιάννενα, τα Γρεβενά, το Αιγίνιο, την Έδεσσα, τα Μουδανιά.  

       Παράλληλα ήταν εκεί 16 προπονητές από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τις Σέρρες, την Καβάλα, την Πάτρα, τον Πειραιά, τη Χίο, τα Χανιά, το Ηράκλειο, τα Γιάννενα, τη Φλώρινα. Έγιναν σωματομετρήσεις, αθλητικά τεστ, πραγματοποιήθηκαν 28 αγώνες  (70 σετ) μεταξύ των ομάδων στις οποίες χωρίστηκαν οι αθλητές, -τριες.

       Αξιολογήθηκαν σωματικά & κινητικά όλα τα παιδιά με επιστημονικές μετρήσεις, καταγράφηκε και στη συνέχεια αξιολογήθηκε η απόδοση των αθλητών, -τριων στις τεχνικές δεξιότητες του βόλεϊ. Στόχος ήταν να επιλεγεί το έμψυχο υλικό που θα συνεχίσει αρχικά  να προπονείται από τους ομοσπονδιακούς προπονητές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και στη συνέχεια θα αποτελέσει τη δεξαμενή από όπου θα επιλεγούν οι Εθνικές ομάδες Παμπαίδων, Παγκορασίδων, οι οποίες για πρώτη φορά στελεχώνονται στην Ελλάδα.

        Ίσως  κανένα άλλο άθλημα δεν κάνει τόσο εκτεταμένη συγκέντρωση αθλητών,-τριων  από τόσο διασπαρμένα σημεία της χώρας. Παιδιά ερωτεύονται το άθλημα για την υπόλοιπη ζωή τους.  Κάνουν φιλίες, μαθαίνουν τον ανταγωνισμό, θα συναντηθούν μετά από χρόνια στα γήπεδα των εθνικών κατηγοριών και θα θυμούνται την κοινή εμπειρία.

         Θα πρέπει να σκεφτούμε αν θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτή την εκδήλωση, που πραγματοποιείται κάθε διετία, ένα κεντρικό γεγονός μιας πραγματικής επίδειξης του αθλήματος και των ανθρώπων του (αθλητών, προπονητών, παραγόντων)  προς τιμή των νέων αθλητών, -τριων που κάνουν τα πρώτα βήματά τους στο υψηλό επίπεδο του αθλήματος. Μαζί με μια σειρά από  περιφερειακά γεγονότα, όπως  προπονητικά σεμινάρια για όλα τα επίπεδα του Βόλεϊ, εκδηλώσεις & βραβεύσεις παλαιών και σύγχρονων αθλητών, -τριων θα δημιουργούσαμε ένα γεγονός που θα έμοιαζε σαν τελετή μύησης των παιδιών στον αθλητισμό υψηλού επιπέδου. 

       Για έναν προπονητή, ακόμα και του υψηλότερου επιπέδου, είναι εξαιρετικά σημαντική  η συμμετοχή σε μία τέτοια διαδικασία. Βλέπει τις μελλοντικές αθλητικές γενιές  να αγωνίζονται, μπορεί να προσομοιώσει την εξέλιξή τους, μπορεί  να δει τη δική του επαγγελματική συμβολή σε αυτή την εξέλιξη, εντοπίζει αδυναμίες ή δυνατότητες των αθλητών,-τριων και με βάση αυτές μπορεί να προβλέψει τις αλλαγές του αθλήματος τα επόμενα χρόνια. Φαίνεται όμως να μην εκτιμούμε ιδιαίτερα διαδικασίες και γεγονότα τέτοιου είδους. Ένας από τους λόγους είναι μία υπερβολική παρελθοντολαγνία.

         Η παροιμία που χρησιμοποιείται συχνότερα στο ελληνικό βόλεϊ είναι «κάθε πέρυσι και καλύτερα».  Ο Irvin Yalom  γράφει ότι όλοι δικαιούμαστε ένα καλύτερο παρελθόν. Ο εξωραϊσμός  του παρελθόντος μοιάζει φυσική διαδικασία για τον άνθρωπο. Οι εμπειρίες και τα περιστατικά του παρελθόντος για να συνεχίσουν να ανακαλούνται από την ανθρώπινη μνήμη θα πρέπει να «ρετουσαριστούν» και να λειανθούν οι γωνίες τους  ώστε να μη τραυματίζουν, επανερχόμενα στο ανθρώπινο μυαλό. Αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους όλων των φυλών και βέβαια όλων των αθλημάτων. Για τον έλληνα βολεϊάνθρωπο είναι κάπως διαφορετικά. Το παρελθόν δεν είναι απλώς όμορφο, είναι τέλειο. Καμιά σύγκριση με το παρόν δεν επιτρέπεται. Έτσι μόνοι μας αδικούμε όσα γίνονται τώρα. Για το  παρόν επιφυλάσσουμε επιλεκτική μεταχείριση στο μέλλον. Τότε όμως είναι αργά. Αρμόζει σε όλους να χρησιμοποιούμε την ιστορία κυρίως για να εμπνέει και να παραδειγματίζει και όχι μόνο για να συγκινεί. Ίσως τότε ξεχάσουμε  το «κάθε πέρυσι και καλύτερα» και παραδεχτούμε ότι κύριοι υπεύθυνοι για το μέλλον, δικό μας και του αθλήματος, είμαστε εμείς.

        Το επόμενο προπονητικό camp αγοριών γεν.>1-1-2001 & κοριτσιών γεν.>1-1-2002 είναι προγραμματισμένο  να πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο 2016. 
       Είναι μία καλή ευκαιρία να κάνουμε πράξη μία επιστροφή στο μέλλον.

"Ποιος το είπε αυτό;". 
"Ο τάδε".
"Τότε δεν έχει σημασία". 
Πόσες φορές το έχουμε ακούσει; Πολλές. Δεν ήθελα να συνεχίσω το "υπέρ επικοινωνιακά αδυνάτου". Νοιώθω όμως ανυπεράσπιστος απέναντι σε δημοσιεύματα που έντεχνα συσκοτίζουν και διαφοροποιούν την πραγματικότητα. Είναι η τελευταία φορά που το κάνω γιατί πιστεύω ότι  έτσι εύκολα διολισθαίνουμε σε κιτς καταστάσεις. Και χάνουμε τελικά όσο δίκιο νομίζουμε πως έχουμε. 

     Δεν δικαιολόγησα τον Στέφανο Λεμονίδη για την  ατυχή επίκληση της ασθενούς μνήμης του. Ισχυριζόταν ότι δεν άφησα παίκτη μου να πάει στην Εθνική ομάδα. Κατηγορία που στον ηθικό αθλητικό κώδικα είναι βαριά. Στο σημερινό του δημοσίευμα  χωρίς καμία εξήγηση, για τον αρχικό ισχυρισμό του, με εγκαλεί όχι γιατί δεν άφησα τον παίκτη μου να πάει στην Εθνική ομάδα, αλλά γιατί η ομάδα μου ζήτησε αναβολή λόγω απουσίας του αθλητής της. Επομένως, η μνήμη του  ήταν όντως ασθενής και ο ισχυρισμός του ψευδής. 

       Συγκρίνει το αίτημα αναβολής της τότε ομάδας μου προς την Ε.Σ.Α.Π., το οποίο και δεν ικανοποιήθηκε, με το τωρινό αίτημα  χορήγησης  άδειας απουσίας σε αθλητή της Εθνικής ομάδας, που επίσης δεν ικανοποιήθηκε. Η μη ικανοποίηση  δύο διαφορετικών αιτημάτων δεν τα ταυτίζει. Για την ενημέρωση  των αναγνωστών, οι αναβολές αγώνων της Ε.Σ.Α.Π. την περίοδο 2011-12 ακολουθούσαν τη γενική προκήρυξη πρωταθλημάτων της Ε.Ο.Π.Ε. (προκήρυξη Ε.Σ.Α.Π. 2011-12, σελ.25, άρθρο 9.1 που παραπέμπει στη γενική προκήρυξη πρωταθλημάτων της Ε.Ο.Π.Ε. 2011-12, σελ. 25, άρθρο 20ε).
 
     Στη συνέχεια όμως παραθέτοντας τις τότε ανακοινώσεις Ηρακλή & Ε.Σ.Α.Π. για να ενισχύσει  τον ισχυρισμό του ότι κακώς δε δόθηκε άδεια στον αθλητή της Εθνικής Εφήβων, αυτοαναιρείται, όταν η Ε.Σ.Α.Π. στην ανακοίνωσή της γράφει:" Η απόφαση για την μετάθεση του 3ου αγώνα Φοίνικα – Ολυμπιακού για τις 17 Απριλίου 2012, λόγω υποχρεώσεων του αθλητή Κοκκινάκη  με την Εθνική Εφήβων, δεν λήφθηκε από την Επιτροπή Πρωταθλήματος, όπως αναφέρεται εσφαλμένα στην ανακοίνωση, αλλά ομόφωνα από το Δ.Σ της ΕΣΑΠ που διεξήχθη στις 29 Απριλίου 2012 και στο οποίο παρίστατο και ο εκπρόσωπος του ΤΑΑ Ηρακλής, αφού εκτιμήθηκε ομόφωνα ότι, κλήση αθλητού σε εθνική ομάδα της χώρας μας αποτελεί ύψιστη τιμή και λόγο αναβολής αγώνα της ομάδας στην οποία ανήκει ο διεθνής αθλητής." 
Με δυό λόγια για την Ε.Σ.Α.Π. και τον Στέφανο Λεμονίδη το 2012 ήταν ύψιστη τιμή η πρόσκληση σε εθνική ομάδα και λόγος αναβολής αγώνα play offs και το 2014 είναι λόγος να ορίζονται αγώνες πάνω στη προετοιμασία και τους αγώνες των Εθνικών ομάδων και να ζητείται άδεια από τους ομοσπονδιακούς προπονητές. 

    Ξεπερνάει  όμως τα όρια ο Στέφανος Λεμονίδης όταν γράφει: "Υπάρχει μάλιστα και σχετικό βίντεο, όπου ο Δρίκος διαπληκτίζεται με τον προπονητή του Φοίνικα Σύρου για την αναβολή των αγώνων ζητώντας να "προστατευθεί το προϊόν". Όποιος,-α αφιερώσει χρόνο και παρακολουθήσει το σχετικό βίντεο μπορεί να καταλάβει ότι δεν υπάρχει κανένας διαπληκτισμός (δηλ. ανταλλαγή χτυπημάτων & ύβρεων, δες εδώ) και ότι η συζήτηση γίνεται όχι για τις αναβολές των αγώνων αλλά για τους διπλούς τελικούς χωρίς ρεπό που όριζε η Ε.Σ.Α.Π. στην έδρα του κάθε φιναλίστ.



Υ.Γ. Θα παρακαλούσα τα ηλεκτρονικά μέσα που μου κάνουν τη τιμή και αναδημοσιεύουν τα κέιμενά μου, να παραθέτουν και μία παραπομπή στο ιστολόγιο μου ώστε να δίνεται η δυνατότητα στον αναγνώστη να διαβάζει το κείμενο στην αρχική του μορφοποίηση με τους υπερσυνδέσμους που είναι ανεπτυγμένοι.




 

  Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα ένα τέτοιο δημοσίευμα. Προβληματίστηκα. Πως απαντάς σε ένα τέτοιο λίβελο, που αναπαράγεται από όλα τα μέσα που ασχολούνται με το άθλημα. Οφείλω να αναγνωρίσω ότι ο Στέφανος Λεμονίδης γράφει επώνυμα. Γιατί δυστυχώς το Βόλεϊ και πολλά άλλα δημόσια πεδία διαφωνιών έχουν πέσει στο βόρβορο της ανώνυμης καταγγελίας και προσβολής. Βέβαια, ενός επώνυμου δημοσιεύματος ή επώνυμης δήλωσης ακολουθούν ανώνυμοι σχολιασμοί, προσβολές κ.α. (και εδώ) Θεωρώ υποχρέωσή μου να απαντήσω γιατί ο Στέφανος Λεμονίδης είναι δημοσιογράφος με ειδίκευση στο βόλεϊ και διαμορφώνει απόψεις ανθρώπων που ασχολούνται με αυτό το σπορ. Ατυχώς με τον Στέφανο Λεμονίδη δεν συμπέσαμε κάτω από την επαγγελματική στέγη της Ε.Ο.Π.Ε.  μιας και εργαζόταν στο Γραφείο Τύπου της Ομοσπονδίας μέχρι το 2010. Θα ήταν λάθος να τον περιγράψω ως κακό επαγγελματία γιατί πιστεύω ότι δεν είναι. Ακόμα και αν ήταν όμως προτιμώ έναν κόσμο με κακούς δημοσιογράφους παρά χωρίς δημοσιογράφους. 
   Θα ήθελα όμως να επισημάνω μία αντίφαση στο κείμενο του. «Αν όλα λειτουργούσαν ρολόι στις εθνικές ομάδες, θα λέγαμε ότι καλώς δεν δόθηκε μια ημέρα άδεια στον Κασαμπαλή για να ενισχύσει τον Εθνικό που έμεινε με ένα πασαδόρο. Τώρα όμως που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο, τι να πούμε για την Ομοσπονδία και τους ομοσπονδιακούς προπονητές(μαζί με το Δρίκο και ο Αγγελόπουλος)που κοιτάζουν το δένδρο και χάνουν το δάσος;».

     Ο Στέφανος Λεμονίδης θεωρεί αρχικά ότι τίποτα δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Παρόλα αυτά οι εθνικές ομάδες ανδρών (άνδρες, έφηβοι, παίδες) μετέχουν σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις. Δημιουργείται εθνική παμπαίδων για πρώτη φορά στο ελληνικό βόλεϊ, μετά από επιλογή σωματομετρήσεις και αθλητικά τεστ στα οποία υποβλήθηκαν 280 αθλητές σε όλη τη χώρα. Λειτουργούν 3 προπονητικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα) όπου οι επιλεγμένοι αθλητές προπονούνται μία φορά την εβδομάδα.

    Με βάση την παραδοχή, ότι τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο, ζητά να εγκρίνονται όλων των ειδών τα αιτήματα. Αν όμως όλα λειτουργούσαν ρολόι, όπως ο ίδιο αναφέρει τότε καλώς πράξαμε και δεν εγκρίναμε το συγκεκριμένο αίτημα. Ένα από τα στοιχεία που κάνει τα πράγματα να λειτουργούν καλύτερα είναι και να μην εγκρίνονται τέτοιου είδους άδειες που έχουν σαν αποτέλεσμα ελλιπείς προετοιμασίες. Σύμφωνα με τον Στεφανο Λεμονίδη πρέπει να δίνουμε  άδειες αφού τα πράγματα δεν δουλεύουν ρολόι. Πως όμως  θα δουλέψουν ρολόι ενώ δίνουμε άδειες;

   Ο Στέφανος Λεμονίδης θέλει να λειτουργούμε όχι θεσμικά αλλά κατά περίπτωση. Να παραχωρούνται άδειες στους αθλητές ανάλογα με τη πληρότητα των ομάδων τους ("…ο Κίσιτς είναι τραυματίας…, …Εθνικό που έμεινε με ένα πασαδόρο"). Η πληρότητα των ομάδων (ειδικά των επαγγελματικών) πως μπορεί να ελεγχθεί;Τους λόγους για τους οποίους αγωνίζεται ή όχι ένας αθλητής ποιος τους γνωρίζει; Για ποιο λόγο πρέπει να αφορούν την Εθνική ομάδα;

    Αυτό όμως που δεν μπορώ να δικαιολογήσω στον Στέφανο Λεμονίδη είναι η  ατυχής επίκληση της μνήμης του. Αν δεν θυμάται καλά οφείλει προτού δημοσιεύσει να διασταυρώσει και όχι να εκτοξεύει κατηγορίες τις οποίες μπορεί να ανακαλέσει στη συνέχεια έχοντας προοικονομήσει το ασθενές της μνήμης του.("Αν δεν μας απατά η μνήμη μας ο Δρίκος, όταν ήταν προπονητής στον Ηρακλή, δεν άφησε τον Τζιουμάκα να πάει στην Εθνική, γιατί είχε πρόβλημα με τον διαγώνιο του"). Όχι μόνο δε συνέβη αυτό, αλλά συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Η ομάδα στην οποία εργαζόμουν, αγωνίστηκε χωρίς τον Τζιουμάκα παρότι ζητήθηκε αναβολή των αγώνων.


   Στις Εθνικές ομάδες τα πράγματα λειτουργούν εύρυθμα όταν προγραμματίζονται συμμετοχές στις διεθνείς διοργανώσεις όταν οι επιλογές είναι αποτέλεσμα παρακολούθησης της απόδοσης των αθλητών, όταν  οι αθλητές καλούνται έγκαιρα στις προετοιμασίες, όταν πραγματοποιούνται προετοιμασίες στα πλαίσια  του ημερολογιακού προγραμματισμού της Διεθνούς Ομοσπονδίας αλλά και των οικονομικών δυνατοτήτων της ομοσπονδίας και της χώρας, όταν οι προπονητές φέρονται ισόνομα στα αιτήματα αθλητών και σωματείων. 
      Σε μία πιθανή αποδοχή του αιτήματος τους Εθνικού Αλεξανδρούπολης ποια θα ήταν ή θέση του προπονητή απέναντι  στους αθλητές Μήλη, Καρασαββίδη, Τζιουμάκα των οποίων οι ομάδες αιτήθηκαν προφορικά ή γραπτά  απουσία των αθλητών από τις προπονήσεις της Εθνικής Ομάδας για συμμετοχή σε επίσημους αγώνες των ομάδων τους. Ποια θα ήταν η θέση του απέναντι στους αθλητές που αγωνίζονται σε ομάδες Α2 κατηγορίας και των οποίων τα παιχνίδια αναβλήθηκαν. Θα διεξαχθούν σε κάποια εμβόλιμη Τετάρτη, με ότι αυτό σημαίνει για τη μετακίνηση ερασιτεχνικών ομάδων που αποτελούνται από μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους. Και ποια θα ήταν η θέση του απέναντι στους υπόλοιπους αθλητές και στον φίλαθλο κόσμο του αθλήματος,  αν για λόγους ισονομίας ή άδεια επεκτεινόταν σε όλους τους αθλητές, και  η προγραμματισμένη προετοιμασία διάρκειας έξι ημερών γινόταν  μίας ή δύο  ημερών;